Rekolekcje dla par rejonowych filii pelplińskiej odbyły się w Rościnnie w dniach 24-26 września 2021 r. Uczestniczyło w nich 13 par, a prowadzącymi byli Dorota i Jacek Skowrońscy – para filialna pelplińska. Opiekunem duchowym, który otwierał nas na działanie Bożego Słowa był ksiądz Sławomir Rachwalski. Intensywny i radosny czas pozwolił uczestnikom dostrzec, że to Pan Bóg jest Tym, który ich wybrał i powołał. Od Niego zależy wzrost w powierzonych rejonach, a para odpowiedzialna za rejon ma za zadanie służyć powierzonym sobie parom i mobilizować je do wylewania fundamentów swojego bycia w Ruchu, czyli realizacji formacji podstawowej, a następnie do budowania domu – poprzez formację permanentną. Świadectwa uczestników pokazały dobroć Pana Boga, który każdemu udzielił potrzebnych darów i umocnił nas do pełnienia posługi.
Ania i Leszek Dubiccy
archidiecezja gdańska
Wybierając się na rekolekcje dla par rejonowych w Rościnnie byliśmy pełni ufności i nadziei, że Pan Bóg poprowadzi nas przez nie do lepszego poznania i rozumienia posługi, jednak z hojnej ręki Ojca otrzymaliśmy o wiele więcej. Nasza nadzieja nie została zawiedziona, za to z pewnością pomnożona.
Już od początku rekolekcji, w pieśniach na zawiązanie wspólnoty rozległ się głośny i radosny śpiew, któremu nie było końca – odczuwaliśmy wielką radość bycia razem i chwalenia Pana we wspólnocie. Były to piękne chwile, które wpisały się w nasze serca i z pewnością pozostaną w nas na długo.
Boże działanie, treści rekolekcji oraz ich przekazanie przez parę filialną – Dorotę i Jacka Skowrońskich oraz księdza moderatora diecezjalnego DK – ks. Sławka Rachwalskiego, pozwoliły nam na chwilę „zamilknąć”, odsunąć na bok własne wyobrażenia i pomysły a otworzyć serca by usłyszeć co sam Pan Bóg w swoim Słowie chce powiedzieć o posłudze. Poczuliśmy, że Bóg nas zna wraz z wszystkim czym jesteśmy i nie powołuje do służby ze względu na zalety czy umiejętności, ani nie odrzuca przez wady, słabości i grzech, lecz mamy zacząć z Nim właśnie w tym miejscu, w którym jesteśmy – drogę pełną ufności w Bożą miłość i Opatrzność a także wiary w działanie i prowadzenie Ducha Świętego.
Zatrzymanie na obrazie Jezusa umywającego nogi wszystkim uczniom, również Judaszowi, ukazało nam kim Bóg chce być dla nas i kim chce byśmy byli dla innych tzn. zaprasza do tego by nie zatrzymywać się na sobie i jedynie „gromadzić” w sercu Bożą miłość ale tak jak Jezus – złożyć szaty, przepasać się prześcieradłem i wyjść z miłością ku drugiemu w pokornej służbie, iść do innych z taką miłością jaką sami od Boga otrzymaliśmy.
Wielką łaską była również okazja do dialogu małżeńskiego, który odbył się w sprzyjających warunkach uspokojonych w Panu serc i umysłów a także pięknej pogody. Dialog zachęcił nas do podzielenia się obawami, nadziejami i wyobrażeniami nt. posługi oraz odnalezienia z Bożą pomocą prawdy na ten temat. Okazało się, że to co przed podjęciem posługi wydawało się nam problemem i przeszkodą, już teraz okazuje się pomocą w życiu małżeńskim – w miejsce przeróżnych trosk weszła nadzieja i wdzięczność Bogu za prowadzenie.
Podczas rekolekcji zrozumieliśmy również lepiej niż dotychczas rolę i sens „Zasad Domowego Kościoła” dostrzegając to jak są one pomocne oraz to, że rozważania wszelkich indywidualnych kwestii powinny odbywać się zawsze w relacji z Bogiem, w świetle Słowa Bożego i miłości bliźniego. To nam ponownie uzmysłowiło jak ważne i nieodzowne jest osobiste spotkanie z Panem w Namiocie Spotkania oraz przylgnięcie do Jego Słowa.
Podsumowując, te rekolekcje zdjęły z nas ciężar własnych wyobrażeń, przestawiły myślenie na temat podejmowania służby we wspólnocie, dodały odwagi i zachęciły do działania ale ukazały również ważne aspekty podejmowanej posługi wynikające z charyzmatu naszej wspólnoty. Rekolekcje okazały się wyjątkowe, nie tylko ze względu na sam przebieg (krótki, intensywny czas), szybkość zawiązania wspólnoty oraz radość z bycia razem, ale też ze względu na ukazanie postawy którą powinniśmy się kierować tj. służby drugiemu człowiekowi, wspólnocie. Wszystko to bardzo nas umocniło. Był to piękny, radosny, wspólnotowy czas – czas miłości. Dodatkowo, wszelkie duchowe przeżycia dopełniały dobra organizacja, piękny ośrodek i pyszne wyżywienie! Chwała Panu!
Paulina i Maciej Boruccy
archidiecezja gnieźnieńska