W dniach 15-20 lutego braliśmy udział w rekolekcjach formacyjnych ORDR w Liszkowie, malowniczej, zabytkowej miejscowości obok Druskiennik na Litwie. Parą prowadzącą byli Bożena i Hubert Pietras oraz ks. Tomasz Rusyn.
Jesteśmy bardzo wdzięczni Panu Bogu za ten błogosławiony czas, który dla naszej rodziny jak i każde rekolekcje był czasem szczególnym. Tym razem najbardziej Pan Jezus przemawiał do naszych serc poprzez sakramenty święte. Już w pierwszym dniu wybrzmiało dokładnie, że Pan Jezus pragnie abyśmy przyjmowali Go w Komunii Świętej w pełni świadomie, z ufnością i należytą pokorą. Ta świadomość zaowocowała pragnieniem czystego serca, aby Pan gościł w domu posprzątanym, w pełni otwartym na jego działanie. Następnym dotknięciem łaski, było spotkanie w sakramencie pojednania, gdzie Pan dotknął spraw, które najbardziej na nas ciążyły i krępowały nasze serca. Szczególnie potrzebne dla nas było nabożeństwo odnowy sakramentu bierzmowania, gdzie każdy z nas na nowo odczytał pragnienie darów Ducha Świętego i miał okazję prosić o nie. Głęboko przeżyliśmy też czas w cichej, nocnej kaplicy, gdzie jako małżonkowie klęczeliśmy przed Najświętszym sakramentem i powierzaliśmy Panu wszystkie nasze utrapienia i słabości, uwielbialiśmy Pana za jego miłość do nas i owoce jego życiodajnego wkroczenia w naszą codzienność.
Uwieńczeniem tych rekolekcji dla nas była decyzja przystąpienia do Krucjaty Wyzwolenia Człowieka. Dotąd trzy razy składaliśmy deklaracje kandydackie. Tym razem złożyliśmy – członkowską. I żadna w tym nasza zasługa. Jadąc na rekolekcje byliśmy niemalże przekonani, że jeszcze nie jesteśmy gotowi na ten krok, a i termin naszej kandydackiej deklaracji jeszcze trwał. Jednak na konferencji poświęconej Krucjacie, para prowadząca konferencję podzieliła się świadectwem, że Pan dał łaskę i odmówili się alkoholu, nawet nie wiedząc nic o dziele Krucjaty. W tym momencie poczułam w sercu (Kasia) ogromne pragnienie, żebym również otrzymała taką łaskę. Przecież dobrze wiem, jak wielkim i potrzebnym dziełem jest dzieło Krucjaty, słyszałam wiele świadectw, sama doświadczyłam jego uwalniającego wpływu, jednak gdzieś w zanadrzu serca zostawałam rezerwę, drogę odwrotu, nie potrafiłam pójść na całość i dać ofiarę nawet z tego, co tak naprawdę nie stanowiło dla mnie i mojej rodziny jakiegoś szczególnego wyzwania. I tak dopiero tuż przed mszą świętą, na której miały być złożone deklaracje, widząc, że mąż podpisuje deklarację członkowską, również zapragnęłam ją złożyć. Pan Jezus dał pewną wolność w sercu i takie nienamacalne przekonanie, że damy radę i to robimy jest Mu miłe.
Na rekolekcjach po raz kolejny uświadomiliśmy sobie jak wielkim darem jest wspólnota DK. Pan Bóg przemawiał do nas przez innych uczestników, przez ich postawę, wsparcie, modlitwę i świadectwa. Dziękujemy Panu Jezusowi za ten czas, a owoce rekolekcji oddajemy Jego opatrzności.
Albert i Katarzyna Narwojsz, Wilno 2022
Pan Jezus mówi do nas: „Tak niech świeci wasze światło przed ludźmi, aby widzieli wasze dobre uczynki i chwalili Ojca waszego, który jest w niebie” (z Ewangelii św. Mateusza). Te słowa podkreślają, że Pan Jezus powołuje nas do bycia światłością tego świata. Rekolekcje to czas, kiedy możemy załadować nasze „żarówki” i nieść to światło dalej w świat. Modlitwa, adoracja, wspólna Eucharystia, sakrament pojednania, konferencje oraz bycie z ludźmi, w których widzisz obecność Jezusa Chrystusa sprzyja temu. Liszkiawa zawsze dla nas kojarzy się z takim przedsionkiem nieba, bo tak się tu czujemy. Dziękujemy Jezusowi za zaproszenie na te rekolekcje, z których wyjeżdżamy naładowani i gotowi dawać światło innym poprzez dobre uczynki, miłość i służbę.
Alina i Mirek, Wilno 2022
