Droga Wspólnoto, ten numer „Domowego Kościoła. Listu do wspólnot rodzinnych” w pewien sposób dopełnia poprzednie przybliżające osobę Założyciela naszego Ruchu. W roku stulecia urodzin pragnęliśmy zagłębiać się w jego myśl związaną z rodziną i parafią. W tym numerze chcemy przyjrzeć się określeniu, które, jak ufamy, jest znane większości Czytelników naszego kwartalnika, a mianowicie „znakom czasu”. Wszak sam Pan Jezus wielokrotnie do tego nawiązywał, mówiąc między innymi: „umiecie rozpoznawać wygląd ziemi i nieba, a jakże obecnego czasu nie rozpoznajecie?” (Łk 12,56). Także dokumenty Kościoła, szczególnie Soboru Watykańskiego II, do tego tematu nawiązują. „Kościół zawsze zobowiązany jest do badania znaków czasu i ich interpretowania w świetle Ewangelii, tak aby w sposób dostosowany do każdego pokolenia mógł odpowiadać na odwieczne pytania ludzi o sens życia doczesnego i przyszłego oraz ich wzajemną relację” (Konstytucja duszpasterska o Kościele w świecie współczesnym, 4). „Niech [prezbiterzy – przypis red.] chętnie słuchają świeckich, rozpatrując po bratersku ich pragnienia i uznając ich doświadczenie i kompetencję na różnych polach ludzkiego działania, by razem z nimi mogli rozpoznawać znaki czasu” (Dekret o posłudze i życiu prezbiterów, 9). Temat tego numeru ukazuje nam ks. Franciszka Blachnickiego jako tego, który rozpoznawał znaki czasu. Na co zwracał uwagę, w jaki sposób to czynił, czego możemy się od niego nauczyć – na te i inne pytania próbowało odpowiedzieć wielu autorów tekstów. Zachęcamy, by czytając te teksty samemu zmierzyć się z tymi pytaniami. Oby do nas nie odnosiły się słowa przygany Pana Jezusa, że nie potrafimy rozpoznać obecnego czasu.
W pewien sposób ze znakami czasu jest także związane nauczania papieża Franciszka. Ojciec Święty zaprasza nas do wyruszenia w drogę – w drogę do marzeń w świecie jutra. Jego teksty zaczerpnięte z dwóch książek-wywiadów mogą być dla nas zachętą do refleksji nad minionym czasem pandemii i spojrzeniem w przyszłość – nieznaną i pełną pytań. Warto zainspirować się słowami Piotra naszych czasów: „Świat już nigdy nie będzie taki sam. Ale to właśnie pośrodku tej plagi należy uchwycić te znaki, które mogą się okazać kamieniami węgielnymi odbudowy”. Spróbujmy w naszych życiu osobistym, małżeńskim, rodzinnym, wspólnotowym rozpoznać te znaki. Pomocą z pewnością będzie wrześniowe spotkanie naszych kręgów – jak ufamy, już wszędzie na żywo, twarzą w twarz, a nie okienko w okienko😊.
Jak zwykle zapraszamy Was także do wczytania się w świadectwa oraz relacje z życia naszej Wspólnoty. Czas pandemii, izolacji nie jest czasem, w którym nic się nie dzieje – wręcz przeciwnie. Warto zatrzymać się nad trzeba zagadnieniami:
- Rok Świętego Józefa i nasze wspólnotowe pielgrzymowanie do Polskiego Nazaretu, czyli Sanktuarium Narodowego Św. Józefa w Kaliszu oraz do naszych diecezjalnych sanktuariów jubileuszowych poświęconych Opiekunowi Świętej Rodziny; zachęcamy jeszcze raz do wysłuchania konferencji biskupa Krzysztofa Włodarczyka, delegata KEP ds. Ruchu Światło-Życie; na pewno nie zabraknie inspiracji do naszej codzienności: https://www.dk.oaza.pl/aktualnosci/relacja-z-zawierzenia-dk-sw-jozefowi-w-kaliszu/; pod tym linkiem też można znaleźć tekst tegorocznego aktu zawierzenia św. Józefowi oparty o List apostolski Ojca Świętego Franciszka „Patris corde”;
- obchody setnej rocznicy urodzin Założyciela – w różnym wymiarze, w różnej formule; warto przy tym zastanowić się, jaka myśl, jakie słowo czy wezwanie ks. F. Blachnickiego przyjęliśmy za swoje i wprowadziliśmy w nasze życie; przy tej okazji odsyłamy także do ciekawego i inspirującego artykułu o pochodzeniu znaku ΦΩΣ-ΖΩΗ;
- działalność misyjna Ruchu Światło-Życie i budowa nowego domu – dormitorium dla dziewczynek w Kenii; czy spadkobiercy ks. F. Blachnickiego pozostaną obojętni na to wyjątkowe wezwanie misyjne? – wszak wybudowanie domu z cegieł daje szansę na budowanie domu w serca setek dzieci; z chwilą zamykania tego numeru brakuje jeszcze (a może tylko) 150 000 zł.; może z końcem czerwca, gdy planowane jest zakończenie tej zbiórki, nie będzie brakowało już niczego? W tej chwili bardzo dużo zależy od nas wszystkich – dlatego zachęcamy do przeczytania listu Ewy, animatorki Ruchu posługującej już ponad rok w Kenii oraz wsparcia tego dzieła: https://wspieram.oaza.pl/campaigns/chce-zostac-w-domu/
Przed nami czas wakacji, urlopów i jak ufamy, rekolekcji – czas zbliżania się do Pana Boga, współmałżonka, dzieci,… Czas podejmowania służby w różnych jej wymiarach. Niech na tym szlaku towarzyszą nam słowa już niedługo błogosławionego Stefana Kardynała Wyszyńskiego, którego czterdziestą rocznicę odejścia do domu Ojca w tych dniach przeżywamy: „Dobrze zrobicie, gdy jadąc na wakacje weźmiecie Ewangelię. Siadłszy sobie gdzieś na łące, starajcie się wczuwać w przeżycia Chrystusa, który tak wygląda, jak gdyby z nieba wyjechał na ziemię na wakacje. Bo tak się nią rozkoszował, jak małe dzieci w pierwszych dniach wakacji”.
Niech Pan nas wszystkich prowadzi i umacnia😊
Katarzyna i Paweł Maciejewscy
para krajowa Domowego Kościoła
ks. Krzysztof Łapiński
moderator krajowy Domowego Kościoła