Droga Wspólnoto,
„być dojrzałym w sensie chrześcijańskim znaczy w każdej sytuacji życiowej, w każdym momencie swojego życia żyć zgodnie z wolą Bożą” – te słowa ks. Franciszka Blachnickiego z jednej strony mogą być swoistym przewodnikiem po kolejnym numerze naszego pisma formacyjnego, z drugiej zaś strony zaproszeniem do rachunku sumienia w obecnym czasie.
List kręgu centralnego napisany do wspólnoty w październiku stawia przed nami wiele konkretnych wyzwań i pytań o dojrzałość i odpowiedzialność – najpierw w wymiarze małżeństwa i rodziny: na ile jestem wierny realizacji codziennych zobowiązań; potem w wymiarze kręgu: jak wygląda moja troska o udział w miesięcznych spotkaniach także w czasie pandemii, z uwzględnieniem wprowadzonych w danym czasie zasad sanitarnych; aż po wymiar społeczny poprzez otwarcie oczu i serca na potrzeby starszych, chorych czy przebywających na kwarantannie. Wszystko zaś w jakiś sposób zmierza do pytań o dojrzałość w przyjęciu postawy posłuszeństwa głosowi Kościoła. W tym wymiarze sprawdzianem na pewno jest nasza odpowiedź na sytuację związaną z ogłoszeniem wyroku Trybunału Konstytucyjnego: czy jestem wierny nauczaniu Kościoła o szacunku wobec każdego życia od poczęcia do naturalnej śmierci i w związku z tym, w jaki konkretnie sposób pragnę pomóc rodzicom spodziewającym się czy wychowującym dziecko niepełnosprawne, czy raczej wolę wyrzucając z siebie negatywne emocje siać w sercach innych niepokój i zamęt?
Warto odpowiadając szczególnie na te ostatnie pytania zajrzeć do działu związanego z nauczaniem Kościoła oraz do świadectw czy relacji mówiących o przyjęciu dzieci z zespołem Downa, założeniu fundacji pomagającej rodzinom czy pracy w ośrodku adopcyjnym. Oby przeczytane teksty stały się dla nas inspiracją do podjęcia konkretnego działania w swoim środowisku, oby nie tylko słowa, ale przede wszystkim czyny były znakiem naszej dojrzałości i odpowiedzialności.
Te wszystkie zagadnienia w pewien sposób łączą się z tematem numeru dotyczącym powołania małżeńskiego i rodzinnego w wizji Założyciela Ruchu. Powraca fundamentalny tekst ks. F. Blachnickiego o duchowości wspólnoty rodzinnej opatrzony swoistą refleksją, zaproszeniem do rachunku sumienia czy dialogu małżeńskiego (a może i rodzinnego). Warto, byśmy nie tylko zachwycili się jego prorocką, dalekosiężną wizją, ale przede wszystkim zmierzyli się z nią w naszych małżeństwach i rodzinach. Niech czas Adwentu i Bożego Narodzenia pomoże nam na nowo odkryć piękno miłości.
Katarzyna i Paweł Maciejewscy
para krajowa Domowego Kościoła
ks. Krzysztof Łapiński
moderator krajowy Domowego Kościoła