Droga Wspólnoto!
Oddajemy do Waszych rąk nowy numer „Listu”. Trafia on do Was, gdy w diecezjach gromadzimy się na powakacyjnych pielgrzymkach Ruchu Światło-Życie – czasie, w którym dziękujemy Panu Bogu i ludziom za rekolekcje i dzielimy się świadectwem działania łaski Bożej w naszym życiu. Tym większa radość i wdzięczność w naszych sercach, że w tym roku po raz pierwszy rekolekcje mogły odbyć się w rozbudowanym Centralnym Domu Rekolekcyjnym Domowego Kościoła w Krościenku (żadna rodzina już nie musiała szukać miejsca w kwaterach prywatnych – wszystkie zmieściły się w ośrodku, choć doświadczamy pilnej potrzeby modernizacji kuchni i kaplicy). Dziękujemy wszystkim, którzy przyczynili się do tego dzieła. Mamy nadzieję, że dom, który Założyciel przeznaczył dla Domowego Kościoła, przez kolejne lata będzie „świadkiem” wielu cudów.
W tym miejscu dziękujemy wszystkim, którzy włożyli wysiłek w prowadzenie rekolekcji w różnych miejscach Polski i poza jej granicami. Za bezinteresowną służbę dziękujemy: księżom moderatorom, parom moderatorskim, animatorskim, klerykom, osobom konsekrowanym, diakonii wychowawczej, gospodarczej, liturgicznej i muzycznej. Niech Pan Bóg będzie uwielbiony w każdej i każdym z nas!
I… za rok kolejne wakacje i rekolekcje. Czas już to planować i przygotowywać się do tego pięknego dzieła – także poprzez udział w ORDR I i II stopnia – rekolekcjach pomagających w dobrym podjęciu takiej posługi. To zaproszenie kierujemy do małżonków, ale także do kapłanów – Wasze świadectwo uczestnictwa w ORDR-ach jest nam bardzo potrzebne.
Wrześniowe dni to także czas, w którym kończą swoją posługę niektóre pary diecezjalne i filialne oraz wielu moderatorów diecezjalnych Domowego Kościoła. Dziękujemy Wam za kilkuletni czas posługi, za czas dawania siebie i dzielenia się spotkaniem Chrystusa na swojej drodze. Nowym parom podejmującym posługę życzymy, aby to, co przed nimi, było owocne i przynosiło wzrost – nie tylko wspólnotom, którym posługują, ale również im samym oraz ich rodzinom. Modlitwą otaczamy także nowego moderatora generalnego Ruchu Światło- Życie (wywiad z nim zamieszczamy w tym numerze listu) – niech czas posługi będzie – zgodnie z pragnieniem Założyciela – czasem ukazywania piękna Kościoła – Oblubienicy Baranka.
Przed nami kolejny rok pracy. Rok przeżywany – jak głosi hasło roku – „w mocy Ducha Świętego”. Starajmy się jak najszerzej otwierać na Jego działanie w naszych rodzinach, wspólnotach, parafiach. Niech pomagają nam w tym konspekty spotkań miesięcznych (w bieżącym „Liście” zamieszczamy je na 3 kolejne miesiące) oraz list kręgu centralnego: „Wezwanie i odpowiedź”. Sięgajmy do niego nie tylko podczas przygotowania do spotkań formacyjnych. Niech stanie się on dla nas zachętą do odkrywania swojego szczególnego powołania, którym Bóg nas obdarzył i okazją do refleksji, jak na to wezwanie odpowiadamy. Niech pomaga nam on w odkrywaniu, umiłowaniu i życiu charyzmatem światło-życie.
Tymi, których Założyciel powołał do strzeżenia tego charyzmatu są osoby konsekrowane z Instytutu Niepokalanej Matki Kościoła. W roku życia konsekrowanego im właśnie poświęcamy temat numeru i dziękujemy za bycie „pieczęcią charyzmatu” – „Powstanie w ramach charyzmatu Ruchu [Światło-Życie] szczególnego charyzmatu życia apostolskiego jest szczególnym potwierdzeniem charyzmatu Ruchu – jest jakby pieczęcią charyzmatu. (…) Jest to bowiem dar dla całego Ruchu, który dzięki powołaniu przez Boga takiej wspólnoty jest jakby potwierdzony w swoim charakterze charyzmatycznym, odnajduje i przeżywa pełniej swoją tożsamość, posiada pełniejszą gwarancję ciągłości i wierności” (F. Blachnicki, Pieczęć charyzmatu, Kraków 2015, s. 18 i 21). Dziękujemy wszystkim Paniom posługującym w różnych miejscach Polski oraz Europy za stanie na straży słów Założyciela, za nieustanne mobilizowanie nas do wierności tym słowom. Szczególne słowa podziękowania kierujemy do Eli i Marysi, posługujących w Sekretariacie Domowego Kościoła oraz w Centralnym Domu Rekolekcyjnym w Krościenku przy ul. Jagiellońskiej – dziękujemy za Wasze oczy, które przez ostatnie lata czuwały nad rozbudową domu; za Wasze uszy wsłuchane w radości i troski małżeństwa i rodziny; za Wasze usta przekazujące historię i teraźniejszość Domowego Kościoła; za Wasze ręce troszczące się o tych, którzy przybywają do DOMU; za Wasze nogi, które przemierzają wiele kilometrów na spotkania z nami, a przede wszystkim za Wasze serce bijące charyzmatem Założyciela!
Katarzyna i Paweł Maciejewscy
para krajowa DK
ks. Tomasz Opaliński
moderator krajowy DK
