W Dniu Wspólnoty Diakonii Diecezjalnych w Lublinie uczestniczyło kilkadziesiąt osób z archidiecezji lubelskiej, diecezji radomskiej, diecezji siedleckiej, diecezji sandomierskiej, diecezji zamojsko-lubaczowskiej.
DWDD rozpoczęliśmy jutrznią, której przewodniczył ksiądz Piotr Drozd, moderator diecezjalny Ruchu Światło–Życie Archidiecezji Lubelskiej. Konferencję poprzedziło przedstawienie się uczestników, którzy podali krótkie informacje o tym, co dzieje się w diecezjach. Następnie wysłuchaliśmy fragmentu referatu księdza Marka Sędka wygłoszonego podczas 41 Kongregacji Odpowiedzialnych na Jasnej Górze.
Szczytowym wydarzeniem Dnia Wspólnoty była Eucharystia, której przewodniczył moderator filialny, ksiądz Marek Andrzejuk. Homilię wygłosił ksiądz Marek Kuliński, moderator Ruchu Światło-Życie Diecezji Sandomierskiej. Powiedział m.in. o miłosierdziu, które nie jest odpuszczeniem grzechów, lecz sposobem, w jaki Bóg przebacza. Miłosierdzie to nasze wnętrze uzewnętrznione działaniem: to sposób, w jaki posługujemy.
Po obiedzie spożytym w braterskiej atmosferze odbyły się spotkania poszczególnych diakonii i kręgu filialnego. W czasie godziny odpowiedzialności diakonie podzieliły się następującymi wnioskami:
– Temat roku jest realizowany podczas spotkań formacyjnych, a owoce to rozwój diakonii, wzrost liczby ich członków, dążenie do zachowania i pogłębiania jedności w Ruchu we wszystkich wymiarach, wzrost liczby kręgów DK tak, że brakuje par do pilotażu (żniwo wielkie – robotników zaczyna brakować!).
– Jednym z zadań w roku formacyjnym jest organizowanie rekolekcji ewangelizacyjnych otwartych, aby jak najwięcej ludzi doprowadzić do osobistej relacji z Jezusem.
– Organizować oazy modlitwy, rozbudzać wrażliwość modlitewną. Nie ustawać w modlitwie, bo jest to forma miłosierdzia, która działa na pewno, zwłaszcza w połączeniu z postem i jałmużną.
– Mówić o Chrystusie bez skrępowania i lęku o to, jak będziemy postrzegani. Słowa swoje potwierdzać słowem i czynem.
– Modlić się za parlamentarzystów i włączać się w życie społeczno-polityczne.
– Brać aktywny udział w marszach dla życia i rodziny.
– Utworzyć bazę animatorów i wodzirejów imprez bezalkoholowych.
– Tworzyć parafialne wspólnoty krucjatowiczów złożone nie tylko z członków Ruchu.
– Troszczyć się o powstawanie nowych diakonii.
– Podjąć na nowo zapał na polu KWC.
– Uczyć miłosierdzia od małego, od początku formacji (nie czekać aż będę uformowany).
– Przyjąć przez rodziny młodzież na czas ŚDM.
– Strzec się zaniedbań w swojej posłudze i robić wszystko, co do nas należy.
– W poczuciu odpowiedzialności za formację młodzieży szukać pól współpracy: wspólne diakonie, wspólna posługa w parafii, wspomagać akcje młodzieżowe pytając czy trzeba pomóc, wspólne koncerty itp.
– Troszczyć się o jedność w Ruchu przez działanie razem: rodzin, młodzieży i dzieci, a także o wzajemne wspieranie działań między diakoniami.
– Mieć oczy szeroko otwarte, by dostrzegać potrzebujących i towarzyszyć im.
Urszula Tadeusz Legiedziowie
para diecezjalna diecezji zamojsko-lubaczowskiej
