W piątek 18 maja od wieczornej Eucharystii sprawowanej przy grobie naszego Założyciela rozpoczęła się tegoroczna Centralna Oaza Matka. Ksiądz Krzysztof Dukielski, moderator diecezjalny d. radomskiej zaprosił nas, abyśmy weszli do Wieczernika przez nawrócenie wiary, nadziei i miłości.
Po raz kolejny dane nam było doświadczyć gościnności w naszym macierzystym domu przy ul. Jagiellońskiej, gdzie spotkaliśmy się wraz z kilkunastoma małżeństwami z Domowego Kościoła z różnych stron Polski i małżeństwem z Chicago oraz parą krajową DK, Kasią i Pawłem.
Sobota, która była poświęcona diakonii, rozpoczęła się od jutrzni w dolnym kościele i celebracji sakramentu pokuty i pojednania – duchowego przygotowania do celebrowania uroczystości Zesłania Ducha Świętego. Usłyszeliśmy między innymi słowa z Listu do Rzymian – „Nikt z nas nie żyje dla siebie i nikt nie umiera dla siebie: jeżeli bowiem żyjemy, żyjemy dla Pana; jeżeli zaś umieramy, umieramy dla Pana. I w życiu więc i w śmierci należymy do Pana” – będące wskazówką dla wszystkich posługujących w Ruchu. Diakonia nie ma być aktywizmem, dlatego wymaga nieustannego otwierania się na działanie Ducha Świętego. Brak gorliwości wypływa bowiem z wnętrza, które wymaga oczyszczenia i odnowienia dokonującego się w sakramencie pojednania.
Podczas spotkania w grupach mogliśmy w Centralnym Domu Rekolekcyjnym DK cieszyć się obecnością biskupa Krzysztofa Włodarczyka, delegata KEP ds. Ruchu Światło-Życie. Podzielił się z nami tym, iż bardzo ceni sobie drogę naszej formacji. Mówił, o tym, że z własnego doświadczenia wyniesionego z towarzyszenia małżeństwom wie, jak ważna jest wierność charyzmatowi we wspólnocie, oraz o tym, że obecność na kręgu była dla niego zawsze lekcją wsłuchiwania się.
O godz. 16.00 wszyscy zgromadziliśmy się w Wieczerniku na uroczystej Mszy wigilijnej. W homilii biskup Krzysztof ukazał nam moc stwórczą Ducha Świętego, czyniącego nas podczas chrztu nowym stworzeniem; Jego moc ożywczą, odnawiającą wiarę, nadzieję i miłość. Dlatego powinniśmy nieustannie przywoływać Go, bo tylko On może nas doprowadzić do jedności światła i życia.
Nieszporami rozpoczęliśmy czuwanie modlitewne w Wieczerniku, podczas którego ks. Marek Sędek przybliżył nam kilka myśli z najnowszej adhortacji „Gaudete et exsultate”. Zachęcał do lektury i zapowiedział, że ten dokument będzie w naszym Ruchu przedmiotem rozważań w rozpoczętym roku formacyjnym. Moderator generalny pobłogosławił 26 nowych członków Stowarzyszenia Diakonia, którzy wypowiedzieli głośne „Pragnę służyć”. Następnie wspólnie uczestniczyliśmy w wielkiej wigilii modlitewnej. Podczas rozbudowanej godziny czytań usłyszeliśmy wezwanie celebransa do budowania swojego posługiwania na słowie. Potrzebujemy do tego Ducha Świętego, który doprowadzi nas do całej prawdy. Następnie prosiliśmy o dary mądrości, rozumu, rady, męstwa, pobożności, umiejętności i bojaźni Bożej. Na zakończenie śpiewając Akatyst do Ducha Świętego wzywaliśmy Dawcę dobra, by zamieszkał w nas. Przepiękny liturgiczny śpiew wypełnił cały Wieczernik i rozbrzmiewał dziesiątkami poetyckich określeń Trzeciej Osoby Boskiej.
Podczas jutrzni w niedzielę Pięćdziesiątnicy, przeżywaną przez nas jako dzień animatora, nastąpiło uroczyste błogosławieństwo 125 nowych animatorów, którzy przyjęli krzyże jako znak gotowości do służby. Każdy z nich został wezwany i wypowiedział swoje „Jestem”. Celebrans, ksiądz Marcin Koperski, moderator diecezjalny d. przemyskiej zauważył, że bez tego „Jestem” nie ma służby. Ono ją rozpoczyna. Podał bliski nam przykład, że kapłan służy na kręgu przez swoją obecność, przez owe „Jestem”.
Radosny to widok – tylu młodych w Kościele gotowych do posługiwania!
Wszyscy wzięliśmy też udział w świętowaniu 60. urodzin Instytutu Niepokalanej Matki Kościoła. Mogliśmy wysłuchać świadectwa o intensywnym życiu charyzmatem Ruchu. Były cukierki, „Sto lat” i prezenty. O jednym z nich poinformował w liście moderator Unii Kapłanów Chrystusa Sługi: członkowie Unii ofiarowali 96 Mszy – po jednej za każdą z pań z INMK. Nam szczególnie zostało w pamięci świadectwo Eli i Marysi, które posługują w Centralnym Domu Rekolekcyjnym DK i tak pięknie ukazują idee konsekrowanej diakonii stałej.
Podczas Mszy rozesłania odprawionej przez Księdza Biskupa homilię wygłosił Moderator Generalny, podkreślając, iż Duch Święty jest nam dany dla misji, a nie po to, abyśmy się lepiej czuli. Wyjaśniając znaczenie Oazy Matki, uwypuklił fakt, że matka to ta, która rodzi, przekazuje życie, co jest również zadaniem animatorów. Eucharystia zakończyła się błogosławieństwem dwóch dziewcząt wyjeżdżających na misje do Irlandii i wręczeniem przedstawicielom poszczególnych diecezji i wspólnot; zapalonych świec Oaz Wielkich, od których odpalone zostaną świece oaz rekolekcyjnych. Wszyscy wspólnie odśpiewaliśmy piosenkę roku:
„Jezu, stwórz we mnie serce młode,
Jezu, wezwij mnie dziś po imieniu,
Jezu, pokaż mi dobrą drogę,
uczyń ze mnie nowego człowieka”.
Wielką radością było dla nas rozpoczęcie nowego roku formacyjnego przeżywanego pod hasłem „MŁODZI W KOŚCIELE” u źródeł naszego Ruchu wraz z naszą młodą córką Klarą i współtowarzyszącym nam małżeństwem Iwoną i Arkiem.
Bernadeta i Andrzej Omieczyńscy
diecezja elbląska
