Na jesienne DWDD zaprosił nas Kalisz. W piątkowy wieczór 17.11. zjechaliśmy do sanktuarium Św. Józefa. I to, na samym początku tych dni wspólnoty, był piękny dar Pana Boga dla nas, małżonków, którzy znamy to miejsce z corocznych pielgrzymek rodzin. Ale teraz, przygaszony kościół, niewielka grupa modlących się, rozświetlona kaplica św. Józefa i Eucharystia w niej sprawowana, pozwoliły doświadczyć niemalże intymnej bliskości z Panem Jezusem, Maryją i św. Józefem.
Po Eucharystii spotkaliśmy się na kręgu filialnym z parą filialną Gosią i Tomkiem Kasprowiczami, podzieliliśmy się życiem wspólnot Domowego Kościoła w naszych diecezjach: kaliskiej, koszalińsko-kołobrzeskiej, poznańskiej, szczecińsko-kamieńskiej, włocławskiej i zielonogórsko-gorzowskiej.
Sobotni dzień rozpoczęliśmy jutrznią, którą prowadził moderator Ruchu Światło-Życie diecezji poznańskiej ks. Dariusz Piasecki. Po śniadaniu, już w bardzo licznym gronie małżeństw, młodzieży i przedstawicieli wspólnot dorosłych Ruchu Światło-Życie spotkaliśmy się z moderatorem filii ks. Adrianem Putem. Jego słowa: „sługa to wymiar diakonijny, nasze kręgi, wspólnoty czy to dorosłych czy kapłanów to wspólnoty macierzyste, ale przygotowują do służby dla Kościoła w duchu odnowy posoborowej”, ustawiły od początku nasze spotkanie, dzielenie, rozważania na cel formacji w Ruchu, niestety nie przez wszystkich sobie uświadamiany. Następnie chętni przedstawiciele grup diakonijnych dali świadectwo na temat pełnionej posługi, sposobów radzenia sobie z przeciwnościami, ale też na temat pozytywnych przykładów diakonii.
W konferencji na temat „Pragnę służyć” ks. Adrian zauważył m.in., że sama posługa, gdyby nie miała podbudowy formacyjnej byłaby aktywizmem. Pomocą w tej formacji jest przygotowany przez Założyciela dokument „Charyzmat i duchowość Ruchu Światło-Życie”, który mówi nam jak posługiwać oraz proponuje praktyki życia, które są podbudową posługi diakonijnej ujęte w punkty: jednoczenie się z Maryją w jej oddaniu się Chrystusowi Słudze, Namiot Spotkania, liturgia godzin, Eucharystia, słowo Boże słowem życia, pogłębianie wiedzy religijnej, sakrament pojednania, nowa kultura i nowy styl życia, dobra materialne, oaza rekolekcyjna, charyzmat spotkania, spotkania zespołu diakonii. W oparciu o w/w punkty mogliśmy przeprowadzić rachunek sumienia z naszej posługi podczas Namiotu Spotkania, po czym modliliśmy się na Eucharystii koncelebrowanej przez 9 kapłanów, której przewodniczył ks. Maciej Krulak. W homilii poruszył temat naszego progu wiary, modelu życia. Przywołał przykład świętego Józefa, który robił, co mu Bóg mówił, a błogosławiona Karolina Kózkówna oddała życie w obronie wiary. Ksiądz Maciej pytał, czym dla nas jest chrześcijaństwo, czy jest motorem, czy jest najważniejsze? Przekazywanie wiary to jest nasza służba?
To była wielka radość uczestniczyć w Eucharystii w sanktuarium św. Józefa w przededniu ogłoszenia nowego roku liturgicznego Nadzwyczajnym Rokiem Świętego Józefa Kaliskiego. Po posiłku, rozmowach przy kawie spotkaliśmy się w grupach diakonijnych oraz na kręgu filialnym, aby podzielić się refleksjami i postanowieniami z Namiotu Spotkania oraz zastanowić się: „Co stanowi dla nas inspirację do pogłębiania naszej duchowej formacji oraz gorliwości w pełnionej służbie?”.
Wynikami prac podzieliliśmy się na podsumowaniu oraz wysłuchaliśmy komunikatów o rekolekcjach w naszej filii, w Polsce, ogłoszeń z poszczególnych diakonii. Wspólne nieszpory zakończyły wspólnotowe dni.
Ania i Darek Porazikowie
diec. szczecińsko-kamieńska