„Przecież Ojciec wasz niebieski wie, że tego wszystkiego potrzebujecie”
Mt 6, 32b.
W sobotę, 18 czerwca, świętowaliśmy 30-lecie Domowego Kościoła (DK) na terenie diecezji drohiczyńskiej. Powitał nas piękny, słoneczny, czerwcowy dzień, niektórych już o czwartej rano. Pomimo obaw co do pogody, zwłaszcza po piątkowych burzach, Pan potwierdził prawdziwość powyższych słów z Ewangelii. Rozpoczęliśmy o godz. 10 modlitwą do Ducha Świętego w auli WSD w Drohiczynie. Po wstępnym powitaniu całej zgromadzonej wspólnoty przez nas i przez moderatora DK, ks. Tomasza Szmurło, przypomnieliśmy postać nieżyjącego, pierwszego moderatora Ruchu Światło-Życie i Domowego Kościoła, ks. Mariana Świerszczyńskiego, którego dziewiąta rocznica śmierci przypadła właśnie w dzień naszego świętowania, po czym zmówiliśmy modlitwę w jego intencji.
Następnie powitaliśmy obecnego moderatora diecezjalnego Ruchu Światło-Życie, ks. Jarosława Błażejaka oraz ks. Romualda Koska, wcześniejszego moderatora, a późniejszego moderatora Domowego Kościoła, jak również pozostałych zaproszonych kapłanów, którzy posługiwali lub posługują obecnie w kręgach DK, a przybyłych na naszą uroczystość. Powitaliśmy, jednocześnie przedstawiając naszej wspólnocie zaproszonych gości przybyłych z diecezji białostockiej, ks. Krzysztofa Łapińskiego, moderatora diecezjalnego DK i Alinę Biryło, która wraz z mężem pełni posługę pary diecezjalnej w Białymstoku.
Planując obchody jubileuszu, podjęliśmy decyzję o zaproszeniu małżeństw, które w tej chwili nie są w DK, ale na przestrzeni tych 30 lat do niego należały. Chcieliśmy, aby były w taki dzień z nami, albowiem one też tworzyły historię naszej wspólnoty. Na zaproszenie odpowiedziały rodziny z Siemiatycz i Bielska Podlaskiego.
Następnie z krótką historią DK zapoznał nas Józef Cejmer. Zaczęło się od rekolekcji ewangelizacyjnych prowadzonych przez ks. Mariana Świerszczyńskiego w Bielsku Podlaskim, po których powstał krąg pilotowany, a byli w nim Halina i Ignacy Grzybowscy oraz Teresa i Marian Pęscy. W lecie 1987 r. na oazę I stopnia do Krościenka pojechali Halina i Ignacy, do których dołączyli Barbara i Piotr Bosiaccy. Oba te małżeństwa są do chwili obecnej w DK. Jest również Teresa Pęska, która pozostała w nim po śmierci męża.
We wrześniu 1991 r. pierwszą parą diecezjalną zostali Bożena i Stanisław Poświątni, a moderatorem diecezjalnym ks. Marian Świerszczyński. Po utworzeniu w 1992 roku diecezji w jej obecnym kształcie, dołączyły kręgi DK z Węgrowa i Kamionnej, poprzednio działające w diecezji siedleckiej.
W 1994 r. została powołana nowa para diecezjalna – Jadwiga i Szczepan Barbachowscy. Kolejne pary diecezjalne, które nadal są w DK to: Mieczysława i Henryk Żmujdzinowie, Barbara i Ireneusz Siemkowie, Anna i Grzegorz Śliwowscy oraz Danuta i Marian Gołosiowie – obecna para diecezjalna. Wspólnota DK liczy w naszej diecezji 260 osób skupionych w 26 kręgach należących do 4 rejonów: Bielsk Podlaski, Kamionna, Łochów, Węgrów. W minionym roku formacyjnym pracę rozpoczęło 3 kręgi, a kolejne 3 są pilotowane.
W dalszej części spotkania o wypowiedzi zostali poproszeni ks. Jarosław Błażejak i ks. Romuald Kosk. Najbardziej utkwiły nam w pamięci słowa wypowiedziane przez pierwszego z nich. Powiedział, że jeśli w posłudze pojawiają się trudności i przeszkody, to tym bardziej trzeba realizować zamierzone cele. Po tych wystąpieniach odczytaliśmy przesłane pozdrowienia od zaproszonych gości, którzy niestety nie mogli uczestniczyć w naszych uroczystościach: ks. Marka Sędka, moderatora generalnego, Kasi i Pawła Maciejewskich, pary krajowej DK wraz z moderatorem krajowym DK ks. Tomaszem Opalińskim. Następnie pary rejonowe zostały poproszone o przedstawienie wspólnoty, z którą przyjechały do Drohiczyna.
Swoją posługę przypomniały byłe pary diecezjalne. Poprosiliśmy je, aby ich wypowiedzi miały formę świadectwa z czasu, kiedy odpowiadały za DK w diecezji. Z racji nieobecności Mieczysławy i Henryka Żmujdzinów, odczytaliśmy ich list skierowany do naszej wspólnoty. Następnie głos zabrali: Grzegorz Śliwowski, Barbara i Ireneusz Siemkowie oraz Jadwiga i Szczepan Barbachowscy. Na końcu w bardzo telegraficznym skrócie opowiedzieliśmy o powstaniu wystawy z okazji 30-lecia DK i zaprosiliśmy do jej obejrzenia.
W czasie tych dwóch godzin dzieci znajdowały się pod zorganizowaną opieką diakonii wychowawczej złożonej z alumnów WSD oraz młodzieży z Drohiczyńskich Warsztatów Muzyki Liturgicznej. Bóg im zapłać!
Nadszedł czas szczególnego podziękowania i uwielbienia Boga za powołanie rodzin do tej wspólnoty; za czcigodnego sługę Bożego ks. Franciszka Blachnickiego – założyciela Ruchu Światło-Życie; za księży pomagających nam kroczyć tą drogą; za małżeństwa, które były, które są i te, które rozpoczynają swoją formację; za wszystkie łaski, których doświadczyliśmy; za wszystkie cuda, którymi Pan nas dotknął. Za to wszystko i wiele innych spraw ukrytych w naszych sercach chcieliśmy Panu Bogu, za przykładem Maryi – Patronki całego Ruchu Światło-Życie, wyśpiewać Magnificat!
O 12.30 rozpoczęła się Eucharystia pod przewodnictwem księdza biskupa Tadeusza Pikusa. W koncelebrze brali udział kapłani przybyli na naszą uroczystość. To był najważniejszy punkt naszego świętowania. Po pozdrowieniu ks. Tomasz Szmurło przedstawił księdzu biskupowi naszą wspólnotę i w wielkim skrócie historię, osoby ją tworzące oraz program formacyjny naszego ruchu. W homilii ksiądz biskup zwrócił szczególną uwagę na miłość małżeńską, która jest konieczna dla dobrego wychowania dzieci, co tylko potwierdza, że jako małżeństwa i rodziny jesteśmy na dobrej drodze, bo przecież DK zwraca szczególną uwagę na duchowość małżeńską, dążenie do świętości w jedności ze współmałżonkiem. Chce pomóc małżonkom trwającym w związku sakramentalnym w budowaniu między nimi prawdziwej jedności małżeńskiej, która jednocześnie stwarza najlepsze warunki do dobrego wychowania dzieci w duchu chrześcijańskim.
Przed błogosławieństwem podziękowaliśmy księdzu biskupowi za troskę, życzliwość, pomoc, zainteresowanie oraz sprawowanie Eucharystii w naszej intencji. Poprosiliśmy także o przekazanie serdecznych podziękowań i pozdrowień księdzu biskupowi seniorowi Antoniemu Dydyczowi. Wyrazy podziękowania skierowaliśmy także do ks. Romualda Koska, ks. Jarosława Błażejaka i ks. Tomasza Szmurło oraz pozostałych księży, którzy przybyli na naszą uroczystość.
Po wyjściu z katedry, ustawieni parami i poprowadzeni przez wodzireja, weszliśmy w rytmie poloneza na teren ogrodów seminaryjnych. Tak zaczęła się trzecia część naszej uroczystości. Atrakcjom i niespodziankom nie było końca. Gry, zabawy, tańce, mecze, wspinaczki, podziwianie panoramy Drohiczyna i Bugu z wysięgnika wozu strażackiego, a nawet zabawy w piaskownicach, które pojawiły się specjalnie na ten dzień. Widok radosnych, roześmianych i szczęśliwych dzieci i dorosłych jest nie do zapomnienia. Oczywiście nie wróciliśmy do domu głodni.
Na koniec chcieliśmy podziękować gospodarzom seminarium za umożliwienie zorganizowania nam w sercu diecezji tej uroczystości. Dziękujemy zwłaszcza księdzu prałatowi Tadeuszowi Syczewskiemu, rektorowi WSD, księdzu Piotrowi Jurczakowi, dyrektorowi administracyjnemu oraz księdzu Marcinowi Szymanikowi, prefektowi WSD, za okazaną życzliwość. Bardzo gorąco dziękujemy diakonowi Grzegorzowi Konopackiemu oraz alumnom: Mateuszowi Gołosiowi, Bartoszowi Ojdanie oraz Wojciechowi Jakubowskiemu, a także młodzieży z Drohiczyńskich Warsztatów Muzyki Liturgicznej. Wśród wielu osób, które okazały nam wielką życzliwość, pragniemy podziękować szczególnie państwu Anecie i Waldemarowi Radziszewskim, Jolancie i Maciejowi Sidorowiczom oraz Ewie i Adamowi Boguszewskim.
Bogu niech będą dzięki!
Danuta i Marian Gołosiowie
para diecezjalna DK
Ks. Tomasz Szmurło
moderator diecezjalny DK
