Nadszedł piątek, 23 września 2022 roku. Przyjechaliśmy do Spały na rekolekcje dla par diecezjalnych. Tego co się tam dokonało nie uda nam się opisać i pewnie rzeczywistość tych rekolekcji będzie oddziaływać na nas bardzo długo, ale podzielimy się kilkoma myślami.
Po przyjedźcie i wejściu do przydzielonego nam pokoju, pierwsze słowa skierował do nas sam Czcigodny Sługa Boży nasz Kochany Ojciec Franciszek Blachnicki, poprzez tekst, który znalazł się na kartce przeznaczonej dla nas: „Tylko Ci, którzy posiadają w sobie nowe życie, mogą być narzędziem jego przekazywania innym”.
Jeszcze w piątek usłyszeliśmy, że to my … jesteśmy najlepszą parą diecezjalną… na TEN czas. Słowa Ks. Damiana Kwiatkowskiego, który przez wszystkie dni dawał nam wskazówki, były i są nadal przez nas przeżywane i rozważane jak drogowskazy na drodze posługi. Z wielką mocą dotarło do nas pytanie: „Czy w tym co planujemy i robimy jesteśmy posłuszni Kościołowi?”
Bardzo wartościowe treści były podawane w bardzo uporządkowany sposób przez prowadzących rekolekcje parę krajową Małgosię i Tomka Kasprowiczów oraz przez parę filialną pelplińską Dorotkę i Jacka Skowrońskich. Nie zapomnimy wielu treści, wśród nich tych dotyczących miejsca naszej formacji. Najpierw Ksiądz Damian upewnił nas, że podstawowym środowiskiem formacji nas – małżonków jest nasza rodzina, a innym razem prowadzący wskazali, że miejscem naszej formacji jako pary diecezjalnej jest krąg filialny, a my jako para diecezjalna odpowiadamy za miejsce formacji dla par rejonowych, którym jest krąg diecezjalny.
Wiemy już dzisiaj, że te rekolekcje to był Boży czas. Codzienny namiot spotkania, jutrznia i Eucharystia pozwalały na rozmowę z Panem. Mogliśmy stawiać pytania w ciszy namiotu spotkania, mogliśmy słuchać odpowiedzi w danym nam Słowie Bożym, mogliśmy spotkać się z Panem w Najświętszym Sakramencie.
Dobrze było usłyszeć słowa, o tym, że Bóg umacnia tego kogo powołał, bo wcześniej usłyszeliśmy, że posługując jako para diecezjalna będziemy niejako pełnić funkcję prowadzenia drugiego człowieka w sprawach wiary.
Co mamy robić? Jak mamy robić? Jak postępować? – mnóstwo pytań i wątpliwości zgromadziło się na początku posługi pary diecezjalnej. Wszystkie one powoli wyjaśniały się dzięki Bogu i ludziom, którymi posłużył się na tych rekolekcjach. Sam Jezus w Ewangelii według Św. Jana pokazywał nam, jak postępować i służyć, kiedy umywał uczniom nogi podczas ostatniej wieczerzy. Zrozumieliśmy wtedy, że mówił nie tylko do swoich uczniów, ale także do nas: „Dałem wam bowiem przykład, abyście i wy tak czynili, jak Ja wam uczyniłem” (J 13,15).
Cały czas docierają do nas słowa Prowadzących, cały czas pracuje w nas Boże Słowo usłyszane właśnie w czasie tych rekolekcji. Cały czas czerpiemy z radości spotkania innych, pięknych małżeństw we wspólnocie, która powstała na rekolekcjach.
Bogu chwała i ludziom wdzięczność za ten dar rekolekcji dla par diecezjalnych!
Agnieszka i Paweł Kowalczykowie
para diecezjalna DK diecezji radomskiej
Przyjechaliśmy na rekolekcje dla par diecezjalnych w Spale z wieloma pytaniami takimi bardzo konkretnymi, ale też z pytaniem czy sobie poradzimy i tu okazało się, że to nie tylko jest nasze pytanie- taki dylemat nurtował nas wszystkich.
Nie wyście mnie wybrali ale Ja was wybrałem i przeznaczyłem was na to abyście szli i owoc przynosili i by owoc wasz trwał. Namiot spotkania i te słowa Jezusa, uświadomiliśmy sobie, że Jezus sam stanął na naszej drodze i powiedział bądźcie uczniami, to powołanie do bycia jego świadkiem realizuje się w gotowości do podjęcia służby, zaproponował nam pójście tam gdzie nie mieliśmy sami odwagi iść. Słowa moderatora krajowego, księdza Damiana, żebyśmy zważyli na to u jakiego Pana służymy zapadły głęboko w serce. Był w naszym życiu czas brania, teraz chcemy oddać wspólnocie nas czas. Chcemy i gotowi jesteśmy służyć, być na służbie u Jezusa to zaszczytne zadanie, a jednocześnie wielka odpowiedzialność, chcemy rozeznać i odczytać swój dar i nim podzielić się ze wspólnotą do której posyła nasz Chrystus. Mamy przynosić owoce i rozsiewać i radość, a poprzez życie charyzmatem pokazać piękno duchowości małżeńskiej. Na nowo chcemy zobaczyć cel , który przyświecał nam na początku drogi Domowego Kościoła, czyli nasze zbawienie, i wykorzystać wszystkie narzędzia, które niosą nasze zobowiązania, do oświetlenia tej drogi.
Na początku naszej posługi będziemy mieć w głowach słowa piosenki:
Niech będzie Bóg błogosławiony i jego święci aniołowie, bo Pan mi zabrał światło oczu teraz mi daje oczy nowe.
Jadwiga i Ryszard Borowiec
Diecezja Bielsko-Żywiecka
W dniach od 23 do 25 września w Domu Formacyjno – Rekolekcyjnym OSTOJA w Spale przeżywaliśmy rekolekcje dla par diecezjalnych. Rekolekcje te wprowadziły nas (pary diecezjalne) w posługę i ukazały nam cel tej posługi. Czas ten był ogromną wartością dla nas. Ksiądz Damian Moderator Krajowy DK, ukazał nam naszą posługę w realiach codziennego życia i świetle rzeczywistego świata. Przekazał nam duchowe zasady, według których powinniśmy żyć, służyć w Domowym Kościele jako małżonkowie, aby podążać charyzmatem przekazanym przez sługę Bożego księdza Franciszka Blachnickiego. Dziękujemy księdzu Damianowi za wygłoszono słowo do nas, za tak wielkie oddanie się posłudze dla Domowego Kościoła i za to, że zawsze w swojej posłudze widzi człowieka, a potem prawo. Tego nas uczył podczas rekolekcji – człowiek to Chrystus, a miłość polega na tym, by zrozumieć człowieka i widzieć piękno w naszej niedoskonałości.
Rekolekcje były przepełnione duchem modlitwy. Namiot spotkania – Słowo Boga dla nas, jutrznia i codzienna Eucharystia. Prowadzący Małgosia i Tomek para krajowa DK ukazali nam piękno i trud, a zarazem odpowiedzialność naszej posługi. Mówili i pokazywali swoim życiem jak odpowiedzieć Bogu „TAK” na zaproszenie do służby. W naszej posłudze ma być więcej Boga niż nas samych. Należy pamiętać, że służę Bogu dla wspólnoty, ale nie wolno nam też zapominać o rodzinie. Para prowadząca przypomniała nam też jakie są zadania pary diecezjalnej odpowiedzialność w służbie, równi służą równym. Słowa te poparli świadectwem swego życia i swojej posługi.
Ksiądz Damian przekazał nam przesłanie: służcie z miłością, pełną pokorą i odpowiedzialnością, bo jesteście sługami nie u byle jakiego Pana, który sam służył. Poprzez to zasłużycie sobie na umieranie w Panu, a zatem na zbawienie. To, dlatego chcemy służyć tak jak potrafimy w imię Pana wspólnocie Domowego Kościoła i sobie nawzajem – to przesłanie zakorzeniło się w nas.
Rekolekcje te były okazją do wdzięczności, ale także do ciągłego zawierzenia Bogu siebie, swojej posługi i wszystkich członków Domowego Kościoła. Były również refleksją nad tym, co otrzymaliśmy od Boga będąc w Domowym Kościele oraz za co chcemy Mu podziękować w tym czasie jubileuszu pięćdziesięciolecia Domowego Kościoła, a zarazem spojrzeniem w przyszłość, zawierzeniem naszej posługi i naszej wspólnoty Domowego Kościoła Niepokalanej Matce Kościoła.
Wdzięczni jesteśmy Bogu za ten Święty czas i za to, że przemówił do nas przez Słowo Boże, kapłana i parę prowadzącą. Niech będzie Bóg uwielbiony w tym czasie w całej wspólnocie jaką tworzyliśmy podczas tych rekolekcji.
Danuta i Marek Polańscy
Archidiecezja przemyska
