Dnia 28 września 2021 roku po raz dwunasty, zatem już tradycyjnie, spotkaliśmy się, jako wspólnota małżeństw Domowego Kościoła, by modlić się w intencji Siostry Jadwigi, złożyć kwiaty na jej grobie, zapalić znicze i wspominać zarówno Siostrę Jadwigę, jak i miniony czas w Domowym Kościele.
Tego dnia zgromadziliśmy się bardzo licznie. Rozradowaliśmy się widokiem tylu przyjaciół Siostry Jadwigi, ale także tym, że się widzimy i że możemy być tu razem. Większość z nas to przedstawiciele Domowego Kościoła z archidiecezji warszawskiej, ale byli także przedstawiciele z archidiecezji łódzkiej, czy też Equipes Notre Dame i siostry ze zgromadzenia Sacre Coeur. Eucharystii w kościele parafialnym p.w. św. Zofii Barat w Warszawie przewodniczył moderator diecezjalny Domowego Kościoła archidiecezji warszawskiej ks. Paweł Witkowski, w obecności moderatora diecezjalnego Ruchu Światło-Życie archidiecezji warszawskiej ks. Marka Traczyka. Na mszy rocznicowej modliliśmy się o dar życia wiecznego dla Siostry Jadwigi Skudro RSCJ, a także za wszystkie kręgi Domowego Kościoła, te najbliższe, ale także i za te w całym kraju, i poza jego granicami.
Na tę uroczystość uformowała się liczna schola, składająca się z członków DK i ich dzieci, która przyczyniła się do jej uświetnienia. Jak zawsze też modliliśmy się we wspomnienie św. Wacława męczennika, patrona Czech i Moraw. W homilii ks. Paweł nawiązał do życia św. Wacława, ale także do życia wielu świętych. Życie świętych nie zawsze było łatwe, ale cechowało je przylgnięcie do Chrystusa, trzymanie się Jego płaszcza. «W owych dniach dziesięciu mężów ze wszystkich języków, którymi mówią narody, uchwyci się skraju płaszcza Judejczyka, mówiąc: Chcemy iść z wami, albowiem zrozumieliśmy, że z wami jest Bóg» (Za 8, 23). Ks. Paweł zachęcił nas, abyśmy na wzór świętych, także na wzór Siostry Jadwigi, trzymali się płaszcza Chrystusa, byśmy byli tymi, którzy są świadkami Ewangelii i którzy podejmują dzieła ewangelizacji.
Umocnieni Słowem i Ciałem naszego Pana Jezusa Chrystusa udaliśmy się na pobliski cmentarz parafialny, by przy grobie Siostry odmówić dziesiątkę różańca, by wspólnie podczas modlitwy i śpiewu radować się jej darem dla naszej wspólnoty. Spotkanie z Siostrą Jadwigą zawsze było radosne, pełne życia i postawy służby, zawsze był to swoisty dzień wspólnoty. Tak było i tym razem.
Do zobaczenia w przyszłym roku.
Beata i Jarek Bernatowiczowie
diecezja warszawska
