Formacja dorosłych w Ruchu Światło-Życie.
Eucharystią przy grobie czcigodnego sługi Bożego ks. Franciszka Blachnickiego w Krościenku nad Dunajcem rozpoczęło się spotkanie delegatów na VIII Kongregację Stowarzyszenia Diakonia Ruchu Światło-Życie. Tego rodzaju spotkania odbywają się co 2-3 lata i zwykle mają określoną tematykę obrad. Tym razem uczestnicy zastanawiali się nad formacją osób dorosłych w Ruchu Światło-Życie.
Już od pierwszych chwil można było zauważyć, że nie jest to zwykłe formalne spotkanie. Stowarzyszenie Diakonia Ruchu Światło-Życie to nie tylko struktura, ale przede wszystkim wspólnota ludzi zatroskanych o Ruch, słuchających głosu Pana Boga i próbujących rozeznać znaki czasu i wolę Pana Boga względem całej wspólnoty. W czasie piątkowej homilii ks. Waldemar Maciejewski zwrócił uwagę, że zgromadziliśmy się przede wszystkim po to, aby słuchać z miłością. Powinniśmy skoncentrować się nie na własnych pomysłach, ale na tym, co chce nam powiedzieć Jezus. To ma być czas robienia prostych rzeczy dla Jezusa, który przychodzi za każdym razem w sposób indywidualny i niepowtarzalny, na ten moment ostateczny.
Kolejny dzień rozpoczął się od przypomnienia, że jedną z cech charakteryzujących ludzi dorosłych jest konsekwencja. Taka sama konsekwencja powinna charakteryzować wspólnoty oazy dorosłych. Z pewnością konsekwentna była patronka tego dnia, św. Elżbieta, której cechy nie bez powodu zostały przypomniane przez ks. Tomasza Opalińskiego na śniadaniu. Św. Elżbieta Węgierska to patronka naszej kochanej Eli Kozyry, której mogliśmy złożyć życzenia i w rodzinnej atmosferze cieszyć się jej obecnością.
Spotkanie delegatów z różnych stron Polski, a także spoza granic naszej Ojczyzny rozpoczęło się od modlitwy do Ducha Świętego, a następnie prowadzący spotkanie Katarzyna i Paweł Maciejewscy krótko przedstawili uczestników, korzystając przy tym z różnych „kluczy” przynależności do Ruchu. Wstępem do dyskusji była krótka konferencja wygłoszona przez ks. Macieja Krulaka na temat parafii będącej środowiskiem formacyjnym. Ks. Maciej, korzystając obficie z cytatów z tekstów Ojca, przypomniał podstawowe założenia Ruchu jako wspólnoty eklezjalnej, skierowanej do konkretnej parafii. Okazało się również, że o roli wspólnot dorosłych i pilnej potrzebie ich tworzenia ks. Blachnicki pisał już na początku lat osiemdziesiątych poprzedniego wieku…
Przygotowania do Kongregacji miały charakter synodalny i były poprzedzone konsultacjami w diecezjach i wspólnotach. Podsumowanie wypełnionych ankiet przedstawiła Urszula Pohl. Statystyka pokazała pewne tendencje, chociaż dało się zauważyć dość duże zróżnicowanie istniejących w Polsce oaz dorosłych. Sygnalizowane były również problemy związane z odpowiednimi rekolekcjami, realizowaniem formacji deuterokatechumenalnej w takich wspólnotach oraz opracowaniem materiałów odpowiednich dla grup będących jeszcze na etapie zawiązywania wspólnoty. W odpowiedzi na sygnały dotyczące braku materiałów padło bardzo ważne stwierdzenie, że istniejące już w Ruchu materiały formacyjne wbrew pozorom są bardziej dostosowane do osób dorosłych niż do młodzieży.
Kolejnym etapem kongregacji było spotkanie w grupach, w ramach których omawialiśmy zagadnienia związane m.in. z tym, kto może formować się we wspólnocie dorosłych i jak ta formacja powinna wyglądać. W ramach podsumowania oprócz efektów pracy w grupach mogliśmy również usłyszeć o tym, jak funkcjonuje Centrum Duchowości w Tychach.
Po wielu sprawozdaniach, dyskusjach i doświadczeniach z pracy wspólnot warto było usłyszeć na nieszporach słowa ks. Jacka Hermy: nie chodzi tylko o nasze doświadczenia, ale o słuchanie słowa pochodzącego od Boga. Słuchaj i czyń to, co powie Pan! Słuchaj, nawet jeśli doświadczenie życiowe będzie podpowiadać coś zupełnie innego.
Długi dzień zakończył się wyborem delegatów Stowarzyszenia Diakonia do Centralnej Diakonii Jedności. Wybrani zostali: ks. Jarosław Gąsiorek, Robert Derewenda oraz ks. Aleksander Suchocki.
Niedzielną jutrznię dla osób nocujących w domu DK na Jagiellońskiej celebrował ks. Tomasz Opaliński, który przypomniał nam, że powinniśmy być wdzięczni ubogim. Nie tylko dlatego, że akurat jest Światowy Dzień Ubogich, ale dlatego, że dają nam możliwość dzielenia się. Ubodzy pokazują, że największym ubóstwem jest to, że nie ma się z kim podzielić. Na koniec liturgii ks. Tomasz poświęcił ikonę św. Zelii i Ludwika Martin ofiarowaną do kaplicy w domu DK przez Marzenę i Janusza Zawadzkich.
Niedzielne spotkanie było próbą znalezienia drogi do dalszej pracy. Interesująca dyskusja koncentrowała się nie tylko wokół oazy dorosłych, ale dotykała również istoty formacji deuterokatechumenalnej w Ruchu oraz możliwych sposobów realizowania tej formacji. Ustalone zostały pewne wnioski, wśród których zostało m.in. wyrażone zdanie, że w Ruchu Światło-Życie naturalnym miejscem formacji małżonków sakramentalnych jest Domowy Kościół. Konieczne jest również opracowanie wskazówek formacyjnych dla osób odpowiedzialnych za wspólnoty dorosłych, znalezienie osób koordynujących te wspólnoty na szczeblu ogólnopolskim oraz diecezjalnym, a także ocena przez Komisję Teologiczno-Programową Ruchu Światło-Życie istniejących już rozwiązań formacyjnych wypracowanych w różnych wspólnotach.
Czy rozwiązane zostały problemy stojące przed wspólnotami osób dorosłych formujących się w Ruchu Światło-Życie? Z całą pewnością nie, zresztą nie takie było nasze zadanie. Rozeznawanie drogi nie musi od razu zakończyć się ostatecznym rozstrzygnięciem. Na pewno jednak wyjeżdżałem z Krościenka ze świadomością, że przed nami rysuje się piękna przestrzeń zaangażowania tych wszystkich osób dorosłych, którzy chcą się formować na drodze odkrytej przez ks. Franciszka Blachnickiego. Jesteśmy świadkami wzrostu ważnej gałęzi naszego Ruchu, być może w przyszłości jednej z silniej rozwiniętych.
Kongregacja zakończyła się niedzielną Eucharystią przeżywaną razem ze wspólnotą parafialną w dolnym kościele pw. Chrystusa Dobrego Pasterza w Krościenku. W ten sposób jakby klamrą spinającą całe spotkanie stało się najważniejsze z wydarzeń świata: „Chrystus wczoraj i dziś, początek i koniec, Alfa i Omega” – Jemu chwała na wieki!
Jacek Skowroński
archidiecezja gnieźnieńska
zdj. 1-12 Roman Strug
